ranchoel60.com
ศ. 2506 จนถึงปัจจุบัน เป็นเจ้าอาวาสวัดธรรมมงคลเถาบุญนนทวิหาร มีอายุ 100 ปี พรรษา 79 มีลูกศิษย์ที่ศรัทธาป็นจำนวนมาก เมื่อวันที่ 24 ก.
ตลิ่งชัน ธนบุรี เพื่อเรียนบาลี โดยได้ศึกษาพระกรรมฐานเพิ่มเติมกับหลวงพ่อสด จันทสโร วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ต่อจากนั้นได้ย้ายมาอยู่ที่วัดอนงคารามในช่วงออกพรรษา ในปี 2492 ได้ย้ายไปจำพรรษาที่วัดลาวทอง สุพรรณบุรี และกลับไปเป็นเจ้าอาวาสวัดบางนมโค ในปี 2494 เป็นเจ้าอาวาสวัดบางนมโค ต่อมาจึงเกิดอาพาธหนัก เมื่อพักฟื้นหายดีแล้ว จึงได้ย้ายไปอยู่วัดโพธิ์ภาวนาราม ชัยนาท ต่อมาได้ไปจำพรรษาที่วัดปากคลองมะขามเฒ่า อ. วัดสิงห์ ชัยนาท แล้วเริ่มสอนพระกรรมฐานที่วัดสะพาน ต่อมาในปี 2511 จึงมาพำนักอยู่ที่วัดจันทาราม (วัดท่าซุง) ต.
พระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)วัดท่าซุง อุทัยธานี**ผลของญาณ - YouTube
ศ. 1979 (พ. ศ.
พระธรรมกวี ขึ้นเป็น พระราชาคณะเจ้าคณะรอง มีราชทินนามตามที่จารึกในหิรัญบัฏว่า พระพรหมวชิรมงคล สถิต ณ วัดราชาธิวาส กรุงเทพมหานคร 2. พระธรรมไตรโลกาจารย์ ขึ้นเป็น พระราชาคณะเจ้าคณะรอง มีราชทินนามตามที่จารึกในหิรัญบัฏว่า พระพรหมวัชราจารย์ สถิต ณ วัดราชประดิษฐสถิตมหาสีมาราม กรุงเทพมหานคร 3. พระธรรมปาโมกข์ ขึ้นเป็น พระราชาคณะเจ้าคณะรอง มีราชทินนามตามที่จารึกในหิรัญบัฏว่า พระพรหมวชิรากร สถิต ณ วัดราชผาติการาม กรุงเทพมหานคร 4. พระธรรมรัตนดิลก ขึ้นเป็น พระราชาคณะเจ้าคณะรอง มีราชทินนามตามที่จารึกในหิรัญบัฏว่า พระพรหมวัชรเมธี สถิต ณ วัดอรุณราชวราราม ราชวรมหาวิหาร กรุงเทพมหานคร 5. พระเทพปริยัติมงคล ขึ้นเป็น พระราชาคณะเจ้าคณะรอง มีราชทินนามตามที่จารึกในหิรัญบัฏว่า พระพรหมมงคล วัชโรดม สถิต ณ วัดจองคำ จ. ลำปาง พระเทพศากยวงศ์บัณฑิต (อนิลมาน ธัมมสากิโย) พร้อมกันนี้ ยังมีพระบรมราชโองการโปรดพระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์ พระเถระจำนวน 15 รูป ดังนี้ 1. พระเทพพัชรญาณมุนี เป็น พระธรรมพัชรญาณมุนี สถิต ณ สถานพำนักสงฆ์บ้านไร่ทอสี จ. นครราชสีมา 2. พระเทพศากยวงศ์บัณฑิต เป็น พระธรรมศากยวงศ์วิสุทธิ์ สถิต ณ วัดบวรนิเวศ กรุงเทพมหานคร 3.
เชียงราย สร้างเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม กลายเป็นวัดที่โดดเด่น คือ วัดเทพนิมิตสุดเขตสยาม แม้ทุกวันนี้ จะดำรงตำแหน่งพระสังฆา ธิการชั้นผู้ใหญ่ แต่วัตรปฏิบัติยังคงเรียบง่ายดุจเดิม ยังคงให้การอบรมศีลธรรมแก่พุทธศาสนิกชน เน้นให้ประพฤติปฏิบัติตามหลักคำสอนของพระพุทธศาสนา ตามหลักเบญจศีล เบญจธรรม เป็นข้อปฏิบัติพื้นฐานในการดำรงชีวิตให้เป็นปกติสุขในสังคม แม้สังขารเริ่มโรยราไปบ้างตามกาลเวลา แต่จิตใจของท่านยังเข้มแข็ง มุ่งมั่นเพื่อพระศาสนา